Duck shit. Jammie!

Een jonge monnik vroeg eens aan zijn wijze leermeester "Sensei, hoe komt het dat de honingzoete, heerlijk aromatische thee die naar gardeniabloemen ruikt, 'Duck Shit Oolong' wordt genoemd?"
Het antwoord van zijn meester was "Soms dragen slechte dingen mooie namen en soms is het andersom. Kijk dieper en verder dan het oppervlak als je echte schatten wilt vinden."

DuckShit Oolong

We gaan het hebben over Duck Shit. Of om precies te zijn over Duck Shit Oolong thee. Toegegeven, het klinkt niet erg aantrekkelijk maar aan het einde van mijn verhaal over deze thee zul je met me eens zijn dat de naam de lading niet dekt en zul je waarschijnlijk direct contact met me opnemen om deze thee te komen proeven, hihi. 

De legende 

Eerst het verhaal achter deze thee. In China zijn ze gek op legendes en het verhaal achter deze thee is hier geen uitzondering op. En van ieder verhaal bestaan dan weer talloze varianten; hier de versie die mij het meest aanspreekt. 

Het verhaal speelt zich af hoog in de Phoenix Mountains, in Guangdong, de zuidoostelijke provincie van China. De bergen hier zijn het hele jaar omgeven door mist en regen, waardoor perfecte vochtige omstandigheden worden gecreëerd om de groei van de zogenaamde Phoenix Oolong thee variëteiten - waar deze thee toe behoort - te bevorderen. 

Mr. Wei was de theeboer die deze theestruik, de Ya Shi Xiang, ontdekte. Hij maakte een thee van de bladeren en nodigde zijn buren uit om deze te komen proeven. Iedereen was zwaar onder de indruk van het unieke aroma en smaak en het nieuwtje van deze heerlijke thee verspreidde zich snel in het dorp en daarbuiten. Mr. Wei en zijn buren waren erg bang dat de moederstruik gestolen zou worden dus er moest een list verzonnen worden. 
De grond waarop deze moederstruik groeide was geel vermengd met krijt waardoor deze grond een grote gelijkenis vertoonde met… juist. Dus zij vertelden overal dat de grond met een dikke laag eendenstront bedekt was om zo de kapers op de kust op een afstand te houden. 
Ten goede of ten kwade, het verspreiden van dit verzinsel heeft niet het effect gehad als de boeren hoopten. Snel genoeg was het bericht over de aromatische oolongthee die uit eendenstront groeit wijd en zijd verspreid, waardoor de interesse voor deze speciale thee met een aanhoudende honingzoete smaak te alleen maar groeide.

Dancong Oolong

Deze thee behoort tot de Dancong Oolong theesoorten. De betekenis van Dan Cong  is 'enkele struik' en ze zien eruit als wilde bomen. Deze theebomen kunnen meer dan vijf meter hoog zijn en sommigen zijn tot 600 jaar oud. Er zijn diverse Dancong oolong theesoorten en ze kenmerken zich allen door een heerlijke bloemige geur, variërend van honing en magnolia tot amandel of geranium. 

Nog niet zolang geleden is de Ya Shi Xiang (aka Duck Shit Oolong) hernoemd tot Yin Hua Xiang, wat 'kamperfoelie-aroma' betekent, vanwege de honingachtige zoetheid en bloemige geur. Dat mag dan heel erg toepasselijk zijn voor deze heerlijke thee, toch houdt men het in de volksmond het liever bij de oorspronkelijke naam. Gelukkig maar, anders zou dit prachtige verhaal misschien nog verloren gaan! 

Een feestje voor je neus en voor je smaakpapillen

Last but certainly not least over de aroma en smaak van deze prachtige thee. Ik kreeg een zakje van een theemaatje die het rechtstreeks uit China had en al bij het openen van dit zakje was ik verkocht. Wat een ontzettend bloemige en zoete geur. Ik zou in opperste gelukzaligheid al uren met mijn neus boven dit zakje kunnen blijven hangen! Eenmaal gezet stelt deze thee beslist niet teleur. De temperatuur op minstens 95 graden om het totale complexe gamma aan aroma's uit de thee te krijgen. En gezet op de Gong fu cha methode, dus een hoge thee tot waterverhouding. 
En dan krijg je ook wat! Amandel, custard, framboos en heerlijke bloemige kamperfoeliegeuren maken het een feestje voor de neus en de smaakpapillen!